Powieść dla młodzieży

Młodzieżowa powieść w odcinkach 

Żyj tak, jak chcesz

Nikola to dziewczyna z wielkimi marzeniami. Całe swoje życie spędziła w mieście, więc nie trudno się domyślić, że nie marzy jej się wyjazd na wieś. Co się stanie, jeżeli bohaterka nie będzie miała wyboru i będzie musiała wyjechać? Czy życie na wsi może być ciężkie, a obowiązki wbrew pozorom nie będą takie łatwe?

1 rozdział:

Ze złością wysiadłam z samochodu i trzasnęłam drzwiami. Co to jest ? Rozejrzałam się po okolicy. Westchnęłam ciężko. Właśnie rozładował mi się telefon i nie mam zielonego pojęcia, gdzie jestem. Dookoła mnie są same lasy i pola. Żadnej cywilizacji. 

Dlaczego nigdy nie mogę się powstrzymać przed mówieniem głupich rzeczy. Jedną z nich był wyjazd na tą wieś. Najpierw muszę do niej dojechać, a jak na razie to jestem głęboko w lesie. Obeszłam samochód, żeby choć trochę się uspokoić.

Cały czas w głowie siedzi mi kłótnia z rodzicami. Ukończyłam szkołę i chciałam wyjechać do Holandii, zaczęłabym tam robić to, co kocham, czyli fotografować, Zdobyłabym na pewno pieniądze i życie by było piękne. To by było za łatwe. Moi rodzice jak zawsze mają ze wszystkim problem. W całym swoim 19-letnim życiu nie kłóciłam się tak bardzo z nimi. 

Uważają mnie za małolatę, myślą także, że bym sobie nie poradziła. Skoro jestem taka dorosła to na pewno dam sobie radę sama, na wsi, przez dwa miesiące. Ja oczywiście się zgodziłam. No co może być trudnego w mieszkaniu samotnie w małym domku. Zero obowiązków, może nakarmić koty i psa. Porobiłabym zdjęcia, załączyła do swojego portfolio. 

Tak myślałam jakieś 3 godziny temu. Zanim wyjechałam. Teraz rozumiem, że sam dojazd to już problem. Jestem w drodze jakieś 3 godziny. Jeszcze nie dojechałam, a już jestem załamana. 

Zaczęłam krążyć wokół samochodu. Telefon mi padł, GPS'a nie mam. Jak ja mam teraz tam trafić? Mam samochód taty, a tata zawsze w schowku miał mapę! Mam nadzieję, że jej nie wyjął. 

Wsiadłam z powrotem do auta i otworzyłam schowek. Odetchnęłam z ulgą. Teraz już tylko pozostaje odnaleźć, gdzie jestem, a reszta pójdzie z płatka.

 ciąg dalszy nastąpi w listopadzie:)

Autor Dominika