Nowy rok szkolny
.... i już jesień "Ach, to Ty"
Jesień
23
września rozpoczęła się kalendarzowa jesień
Jesień
to jednak piękna pora roku.
W ten cudowny czas liście tańczą na wietrze, a wiatr
delikatnie rozwiewa chmury na niebie, kołysząc równocześnie drzewa.
Liście
szybując w powietrzu upiększają świat, który płonie barwami jesieni.
Ta
przepiękna pora roku, która maluje park, przyszła do nas już we wrześniu i trwać
będzie do grudnia. Liście przez cały ten czas będą tworzyły barwny kobierzec,
dekorując świat.
Wiatr będzie tańczył z nimi i kołysząc drzewami stworzy piękny
krajobraz jesieni.
Ta piękna pora roku owocująca w barwne liście i kasztany,
zwiastuje mroźną zimę. Możemy zauważyć, że wiewiórki zaczynają zbierać orzechy
i żołędzie.
Piękne liście dębów, brzóz i innych drzew żółkną, czerwienią się
i
przybierają ciekawe ubarwienie, by później upaść i razem z innymi tworzyć barwny
jesienny dywan.
A tak
jesień opisał Goethe w utworze „Cierpienia młodego Wertera”
„Nie wiem, jak Wy, ale ja uwielbiam jesień. Za
grzane wino, gorącą czekoladę, pachnący cynamonem dom. Za ciepłe koce i
zaparowane okna. Za mgłę, która wita mnie rano. Za świeczki, rozpalane nocą.
Ale jesień to też smutek i rozpacz.”
"Jak nie kochać jesieni... "
Jak nie kochać jesieni, jej babiego lata,
Liści niesionych wiatrem, w rytm deszczu tańczących.
Ptaków, co przed podróżą na drzewach usiadły,
Czekając na swych braci, za morze lecących.
Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych,
Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych.
Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc,
Kojąc w twym słabym sercu, codzienne zgryzoty.
Jak nie kochać jesieni, smutnej, zatroskanej,
Pełnej tęsknoty za tym, co już nie powróci.
Chryzantemy pobieli, dla tych, których nie ma.
Szronem łąki maluje, ukoi, zasmuci.
Jak nie kochać jesieni, siostry listopada,
Tego, co królowanie blaskiem świec rozpocznie.
I w swoim majestacie uczy nas pokory.
Bez słowa na cmentarze wzywa nas corocznie.
~Tadeusz Wywrocki
W ten cudowny czas liście tańczą na wietrze, a wiatr delikatnie rozwiewa chmury na niebie, kołysząc równocześnie drzewa.
Liście szybując w powietrzu upiększają świat, który płonie barwami jesieni.
Ta przepiękna pora roku, która maluje park, przyszła do nas już we wrześniu i trwać będzie do grudnia. Liście przez cały ten czas będą tworzyły barwny kobierzec, dekorując świat.
Wiatr będzie tańczył z nimi i kołysząc drzewami stworzy piękny krajobraz jesieni.
Ta piękna pora roku owocująca w barwne liście i kasztany, zwiastuje mroźną zimę. Możemy zauważyć, że wiewiórki zaczynają zbierać orzechy i żołędzie.
Piękne liście dębów, brzóz i innych drzew żółkną, czerwienią się
i przybierają ciekawe ubarwienie, by później upaść i razem z innymi tworzyć barwny jesienny dywan.
Jak nie kochać jesieni, jej babiego lata,
Liści niesionych wiatrem, w rytm deszczu tańczących.
Ptaków, co przed podróżą na drzewach usiadły,
Czekając na swych braci, za morze lecących.
Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych,
Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych.
Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc,
Kojąc w twym słabym sercu, codzienne zgryzoty.
Jak nie kochać jesieni, smutnej, zatroskanej,
Pełnej tęsknoty za tym, co już nie powróci.
Chryzantemy pobieli, dla tych, których nie ma.
Szronem łąki maluje, ukoi, zasmuci.
Jak nie kochać jesieni, siostry listopada,
Tego, co królowanie blaskiem świec rozpocznie.
I w swoim majestacie uczy nas pokory.
Bez słowa na cmentarze wzywa nas corocznie.
~Tadeusz Wywrocki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz